Do katastrofy masowca Leros Strength doszło 8 lutego 1997 roku w pobliżu norweskiego portu Stavanger. Statek miał 21 lat i był po szeregu napraw w stoczniach remontowych. Właścicielem jednostki była spółka Lambda Sea Shipping Co. z siedzibą na Cyprze.
Leros Strength wypłynął z Murmańska wczesnym rankiem. Polską załogą w większości złożoną przez mieszkańców Trójmiasta dowodził kapitan żeglugi wielkiej Eugeniusz Arciszewski, ojciec posłanki Doroty Arciszewskiej-Mielewczyk.
Zaraz po opuszczeniu portu startowego statek napotkał silny sztorm sięgający aż 8 stopni w skali Beauforta. Wysokie fale uszkodziły część dziobową masowca i jednostka zaczęła nabierać wody. Niedaleko portu Stavanger, przed godz. 8, kapitan wywołał radiostację Logaland Radio i poprosił o asystę holownika. Gdy pracownik stacji brzegowej zapytał o szczegóły położenia, już nie usłyszał odpowiedzi.Ostatnie słowa kapitana brzmiały:
"Od pół godziny obserwuję, że mój dziób jest pod wodą i moje pompy zaczęły wypompowywać wodę. Z każdą chwilę jest gorzej i gorzej. Nie jestem w stanie sterować (...). Dziób jest coraz głębiej i głębiej w wodzie (...)"
50 minut później na miejscu katastrofy były już norweskie śmigłowce i jednostki ratownicze. Na morzu odnaleziono jedynie puste tratwy ratunkowe i kilka kamizelek. Zginęło 20 polskich marynarzy. Ciał członków załogi nigdy nie odnaleziono.
W swój ostatni rejs Jan Heweliusz wypłynął z portu w Świnoujściu 13 stycznia 1993 roku o godz. 23.30, mimo niekorzystnych prognoz pogodowych. Portem docelowym miało być szwedzkie Ystad. Około godz. 3.30 na wysokości niemieckiej wyspy Rugia prom natrafił na niespotykanie silny sztorm. Niecałą godzinę później rozpoczął się przechył, który wraz z przybierającym na sile huraganowym wiatrem stale się powiększał. Jednostka obróciła się do góry dnem o godz. 5.12.
Większość załogi i pasażerów zginęła z wyziębienia, wysokie fale zalewały tratwy ratunkowe. Temperatura wody wynosiła 2 stopnie Celsjusza. Dramatycznie przebiegała sama akcja ratunkowa. Ratownicy z niemieckiego statku Arcona uznali za samobójcze schodzenie do wody podczas takiego sztormu. Z pokładu jednostki ratowniczej wypuścili liny, po których miała się wspiąć wyziębiona załoga Heweliusza. Niefortunnie też spuścili linę ze śmigłowca, która zahaczyła o tratwę z rozbitkami i ją wywróciła.
Na pokładzie promu znajdowały się 64 osoby, z których ocalało jedynie 9 marynarzy. W katastrofie zginęło 35 pasażerów i 20 marynarzy.
Do dzisiaj nie odnaleziono 10 ciał załogi. Wrak spoczywa na 27 metrach głębokości. Była to największa katastrofa w dziejach polskiej floty handlowej. Dokładnych i bezpośrednich przyczyn katastrofy nadal nie udało się ustalić.
Do jednej z największych katastrof morskich z udziałem polskich marynarzy doszło 22 kwietnia 1988. Cypryjski tankowiec "Athenian Venture" z ładunkiem 10,5 miliona galonów benzyny na pokładzie wypłynął z Amsterdamu do Nowego Jorku. Całą załogę stanowili polscy marynarze. Tankowiec należał wcześniej do Polskiej Żeglugi Morskiej i nosił nazwę "Karkonosze". W 1983 został sprzedany greckiemu armatorowi Minosowi X. Kyriakou, właścicielowi firmy Athenian Tankers.
Na pokładzie statku 800 mil na wschód od Nowej Szkocji doszło do eksplozji i jednostka stanęła w płomieniach. Na ratunek załodze jako pierwsi dotarli Amerykanie. Niestety, było już za późno. Zginęło 24 marynarzy i pięć towarzyszących im żon.
W latach 70. do polskiej floty handlowej przyłączono szereg nowych jednostek. W latach 1967-1971 dla gdyńskiego armatora Polskie Linie Oceaniczne wprowadzono serię dwunastu drobnicowców, tzw. "zdrojowców". Statkom nadawano nazwy pochodzące od polskich uzdrowisk.
Do katastrofy jednego z nich, "Busko Zdrój", doszło na Morzu Północnym 8 lutego 1985 roku. Statek zatonął podczas sztormu na skutek źle umocowanego ładunku, który się przesunął. Jednostka straciła stateczność, przechyliła na bok i zatonęła. W wodzie zginęło 24 członków załogi. Zdołano uratować tylko jednego radiooficera.
Pomnik poświęcony ofiarom katastrofy i groby marynarzy znajdują się na Cmentarzu Komunalnym w Gdyni Witominie.
MS Kudowa Zdrój była dziesiątym z serii 12 drobnicowców wprowadzonych do polskiej floty handlowej w latach 1967-1971. Statek, podobnie jak pozostałe drobnicowce, zbudowany został dla Polskich Linii Oceanicznych przez rumuńską stocznię Santierul Naval w Turnu Severin.
Do katastrofy doszło w godzinach porannych 20 stycznia 1983 roku w czasie sztormu na Morzu Śródziemnym. Drobnicowiec płynął z Castellonu w Hiszpanii do portu Erna w Libii. 15 mil na wschód od Ibizy statek, po kilkukrotnym uderzeniu silnej fali o burtę, przewrócił się. Jak później ustalono, był nieprawidłowo załadowany. Ładunek przewyższał wagą dopuszczalną normę. Wadliwe było także same zamocowanie ładunku. Na ratunek rozbitkom ruszył m.in. polski statek "Sopot" i hiszpańskie śmigłowce.
Zginęło 20 członków załogi. Ośmiu zdołano uratować.
Do katastrofy drobnicowca MS Nysa doszło 10 stycznia 1965 ok. godz. 22.30. Należał do Polskiej Żeglugi Morskiej i zbudowany został w Stoczni Gdańskiej. Nieprawidłowo załadowany statek podczas bardzo silnego sztormu zatonął wraz z 18 osobową załogą u wybrzeży Norwegii. Jednostka przewoziła 650 ton ładunku ze szkockiego portu Leith do Oslo. Przyczyną, podobnie jak w przypadku katastrofy MS Kudowa Zdrój i Busko Zdrój, było przesunięcie się ładunku i utrata stateczności statku.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze